Auteur: admin (Pagina 2 van 2)
Zoals jullie misschien wel weten ben ik op zoek naar sponsoren, maar waarom eigenlijk? Dat heeft er in de eerste plaats mee te maken dat er in Nederland nauwelijks wedstrijden zijn speciaal voor paracycling wielrenners. Er zijn de Nederlandse kampioenschappen en daar houdt het wel een beetje bij op. Dat betekent dat ik veel moet reizen naar het buitenland, gelukkig zijn er in België wel wedstrijden en is er natuurlijk de wereldbeker die dit jaar wedstrijden heeft in België en Italië.
De Nederlandse wielrenunie (KNWU) kiest ervoor om alleen de inschrijving van de wereldbeker te betalen en dus niet de reis en verblijf. Elke renner moet dus zijn of haar eigen reis en verblijf regelen en betalen en dat kan aardig in de papieren lopen.
De tweede reden dat ik sponsoren zoek is een wat meer persoonlijke reden. Het is omdat ik ervan houd om ervaringen en successen te delen, mensen onderdeel te laten worden van het verhaal wat ik aan het schrijven ben. Ik wil aan de wereld laten zien dat niets onmogelijk is als je de moed erin houdt en niet opgeeft. Daar geloof ik in.
Toen ik in mei 2022 het ziekenhuis verliet stelde ik mezelf drie doelen: Ik wil m’n vriendin weer kunnen omhelzen, ik wil later m’n kinderen kunnen optillen en ik wil weer op de racefiets kunnen fietsen. Een kleine twee jaar later besef ik mij dat ik twee van deze doelen nu al heb behaald, ik heb namelijk nog geen kinderen. Iets wat twee jaar geleden als iets bijna onmogelijks voelde is nu gewoon werkelijkheid geworden. Die mindset en die visie wil ik graag met de wereld delen.
Ik hoop je snel te spreken!
Marijn
Hallo, ik ben Marijn. Ik ben een enthousiaste wielrenner voor wie geen berg te hoog is en brug te ver. Toen ik 10 jaar oud was nam mijn moeder mij samen met mijn broer mee op fietsvakantie en was mijn liefde voor de fiets geboren. In twee weken tijd hebben we alle Waddeneilanden doorkruist en vanaf dat moment was de fietsvakantie vaste prik.
In 2020 ben ik, door de coronapandemie, structureler gaan trainen op de racefiets en ben ik lid geworden van RWC Ahoy. In 2021 koerste ik in de Sportklasse en in 2022 reed ik rond met een amateurlicentie. Ook reed ik in dat jaar het NK veldrijden (helaas zonder al te veel succes). Ik ging steeds harder fietsen en reed steeds betere uitslagen totdat…
BOING!!!
Ineens stond ik stil, ik had de bocht gemist en reed tegen een lantaarnpaal aan. Vanaf dat moment stond mijn leven op zijn kop, ik voelde mijn arm niet meer. In het ziekenhuis bleek dat ik ernstige zenuwschade in mijn rechterarm had opgelopen. Het gevolg was een acht uur durende operatie en een lange revalidatie. Mijn arm zal, hoe graag ik het ook zou willen, nooit meer goed kunnen functioneren.
Na een jaar revalideren kreeg ik een speciale spalk waarmee ik weer kon doen wat ik het liefste doe, wielrennen. Ik ben weer hard gaan trainen en ben nu paracyling atleet, dit betekent dat ik wedstrijden rijd tegen andere mensen met een handicap. En nu heb ik nog maar een doel: goud winnen op de paralympische spelen!
Op deze website houd ik jullie op de hoogte van mijn route naar de top. Over mijn trainingen, wedstrijden, wereldbekers en andere toernooien.
Ik spreek je snel!
Marijn